top photo

Ποίημα του V. Hugo, «Το Ελληνόπουλο»

proedros

Τούρκοι, διαβήκαν.  Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα.

Η Χίο, τ’ όμορφο νησί, μαύρη απομένει ξέρα,

 

[…]

 

Ερμιά παντού. Μα κοίταξε κι απάνου εκεί στο βράχο,

στου κάστρου τα χαλάσματα κάποιο παιδί μονάχο

κάθεται, σκύβει θλιβερά

 

[…]

 

Φτωχό παιδί, που κάθεσαι ξυπόλητο στις ράχες […]

για να μην κλαις λυπητερά, τ’ ήθελες τάχα να΄χες ;

 

-Διαβάτη,

μου κράζει το ελληνόπουλο με το γαλάζιο μάτι :

Βόλια, μπαρούτι θέλω.  Να !

 

Μετάφραση : Κωστής Παλαμάς

 

Στα «Ανατολιτικά « του ποιήματα (1829) ο V. Hugo καταγγέλλει την απάθεια των δυτικών εθνών για να αφυπνίσει τις συνειδήσεις των πολιτών.  Ζητά λοιπόν από τις κυβερνήσεις να επέμβουν ενάντια στο σουλτάνο, να στείλουν χρήματα στους μαχόμενους Έλληνες, να πολεμήσουν στο πλευρό τους.  Ήδη από το 1825, με τη δημιουργία του φιλελληνικού κομιτάτου του Παρισιού, ο φιλελληνισμός φουντώνει και ανάμεσα στα μέλη του είναι ο Αδ. Κοραής, ο F.R. Chateaubriand και άλλοι

Στο ποίημα αυτό, ο ποιητής συναντά με την φαντασία του ένα ελληνόπουλο που σκύβει από θλίψη το κεφάλι, έχοντας χάσει την οικογένειά του στη σφαγή του νησιού.  Το παιδί πρέπει να είναι μεγαλύτερο από δύο ετών και μικρότερο από δώδεκα για να έχει διασωθεί, σύμφωνα με το φιρμάνι του σουλτάνου.  Ζητά μόνο βόλια για να εκδικηθεί το χαμό των δικών του.