28η Οκτωβρίου 1940, Δημοτικό σχολείο, Οινοχώρι
 
Της Τζούλης Κωνσταντινοπούλου
 
 
Την ώρα του μαθήματος, χτυπά το τηλέφωνο.  Το μοναδικό που υπάρχει σε όλο το χωριό.  Εκεί δίπλα, βρίσκεται και το αναλόγιο με το τετράδιο τηλεγραφημάτων.  Οι μικροί μαθητές βρίσκουν την ευκαιρία να αρχίσουν τα «τιτιβίσματα» και το παιχνίδι, καθώς ζεσταίνονται γύρω από τη ξυλόσομπα.  Το πρωί,κάθε παιδί είχε φέρει από ένα κούτσουρο για να την τροφοδοτήσουν και να ζεσταθούν.
 
Ανυπομονούσαν να γευτούν τα νόστιμα ρεβύθια που θα τους έψηνε για στραγάλια, σε λίγο, ο δάσκαλος, ο αγαπημένος τους κ. Γ. Μακρής ο οποίος ερχόταν από τα Καστέλλια.  Ξαφνικά σταματούν καθώς βλέπουν το σοβαρό ύφος του δασκάλου.  Κάνουν ησυχία μήπως και αντιληφθούν τι συμβαίνει...Το τηλέφωνο χτυπά ασταμάτητα από το πρωί...ανακοινωθέν...Γενική επιστράτευση...Αγνωστες λέξεις για ένα παιδί της τετάρτης δημοτικού.
 
Ούτε που μπορούσαν να φανταστούν πως αυτή θα ήταν η τελευταία μέρα του σχολείου και της ξεγνοιασιάς για πολύ καιρό.  Ο δάσκαλος ξεπροβόδισε στοργικά ένα ένα μαθητή στη πόρτα, χαιδεύοντάς τα στο κεφάλι: οι πατεράδες σας θα πάνε στο πόλεμο, να είστε γενναίοι και δυνατοί...άντε τρέξτε τώρα, αγαπημένα μου παιδιά, στα χωράφια, να τους ειδοποιήσετε πως πρέπει να φύγουν σήμερα κιόλας, για το πόλεμο.
 
Τα λόγια του δασκάλου έμειναν βαθιά χαραγμένα στο νου των μικρών μαθητών.
 
(Μαρτυρία  Κώστα Ρούλια, τότε μαθητής της 4ης δημοτικού)
 
 
28η Οκτωβρίου 1940, Αμφισσα:
 
Κυριαρχούσε ένας μεγάλος αναβρασμός.  Οι στρατιώτες,  ανεβασμένοι πάνω σε φορτηγά, έφευγαν από την Αμφισσα προς τη Λαμία, η οποία ήταν κέντρο επιστράτευσης, το 5/42 Σ.Ε.  Ολοι τραγουδούσαν χαρούμενα.  Κυριαρχούσε ένας μεγάλος ενθουσιασμός!  Για το ελληνικό έθνος ήταν πραγματική Παλιγγενεσία!
 
(Μαρτυρία Στρατηγού Ιωάννη Σταύρου Παπαπαναγιώτου, τότε μαθητή γυμνασίου στην Αμφισσα,φιλοξενούμενου από συγγενείς).