«Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ. 600 μολύβια και 10 ποιήματα», εκδόσεις Γκοβόστης, της Άννας Γριμάνη

Η απίστευτη ζωή της εξέχουσας ακαδημαϊκού Ελένης Γλύκατζη – Αρβελέρ, της πρώτης γυναίκας Πρυτάνεως του Πανεπιστημίου της Σορβόνης. Από τα παιδικά χρόνια στο Βύρωνα ως το Παρίσι της διανόησης. Η γνωριμία με τους Πάμπλο Πικάσο, Λουί Αραγκόν , Σιμόν ντε Μποβουάρ, Φρανσουά Μιτεράν, Μάνο Χατζιδάκη κ.α., μέσα από μία συναρπαστική διαδρομή.

«Στα μονοπάτια της Ακρόπολης», των Γρηγόρη και Λαμπρού Τσούνη, εκδόσεις Κέδρος

Μια εντυπωσιακή γνωριμία με το οικοσύστημα του σημαντικότερου μνημείου του παγκόσμιου πολιτισμού. Με τους Γαλαζοκότσυφες που το κελάηδημά τους ηχεί σαν φλάουτο, τις Σταχτάρες που φωλιάζουν στις σπηλιές του ιερού βράχου και απειλούνται με εξαφάνιση κι άλλους μόνιμους ή αποδημητικούς επισκέπτες.

«Sapiens: Μία σύντομη ιστορία του ανθρώπου», εκδόσεις Αλεξανδρής, του Yuval Noah Harari

Το πνευματώδες βιβλίο ενός ιστορικού και διανοούμενου, με περισσότερα από 21 εκατομμύρια αντίτυπα σε 65 γλώσσες.

«Η Αιολική γη» του Ηλία Βενέζη, «Στου Χατζηφράγκου» του Κοσμά Πολίτη, «Το Αϊβαλί, η πατρίδα μου» του Φώτη Κόντογλου

Η τραυματική ιστορική τομή της Μικρασιατικής καταστροφής (1922), η ελληνοτουρκική ανταλλαγή του των πληθυσμών (1923), η εγκατάσταση των προσφύγων στην μητέρα Ελλάδα, οι σχέσεις με τους γηγενείς δε γινόταν παρά να αποτυπωθούν και στην λογοτεχνία. Οι συγγραφείς, με καταγωγή από τη Μικρά Ασία, επιζητούν να διατηρήσουν ζωντανές τις μνήμες, προσωπικές και συλλογικές, και τις εμπειρίες τους. Με τη «σκιά στην ψυχή» και έντονη την συναίσθηση της ευθύνης. Κυρίως η γενιά του ’30 θα δημιουργήσει κείμενα γεμάτα από εξιδανίκευση και νοσταλγία για τις χαμένες αλλά αλησμόνητες πατρίδες.

Η αξέχαστη «Λωξάντρα» της Μαρίας Ιορδανίδου.

Η καλόκαρδη Κωνσταντινουπολίτισσα από τους Ρωμιομαχαλάδες γλυκαίνει την ψυχή με την σοφία της : «Η αγάπη θέλει φρόνηση, θέλει ταπεινοσύνη». «Τι πειράζει, που είσαι Τούρκος. Άνθρωπος να είσαι ! Ρωμιός, Τούρκος τι θα πει ;». Λυπάται τις ώρες που της κλέβει ο ύπνος απ’ τη ζωή. Ξυπνά ακόμα πιο νωρίς για να χαρεί την άνοιξη και τη χαίρεται με τα μάτια της, με τη μύτη της, με τ ’αυτιά της, με τους πόρους που έχει το δέρμα της.
Στη κουζίνα της, με όλη της την μεγαλοπρέπεια, στέκεται σαν βυζαντινός αυτοκράτορας. Η εφευρετικότητα της στη μαγειρική, είναι αστέρευτη : Μύδια τσακιστά, χιουνκάρ – μπεγιεντί, γιαρτλού κεμπάπ, ντολμαδάκια σε φύλλα πουράντζας, σαρδέλα ψητή στη σχάρα τυλιγμένη σε κληματόφυλλα, εκμέκ κανταΐφι, κότα βραστή και από πάνω μαλεμπί, πίτα με μαχλέπι, σουσάμι και παπαρουνόσπορο, γλυκό τριαντάφυλλο. « Καλοτάισε τον άντρα σου, αν θέλεις να έχεις άντρα» συμβουλεύει.

«Τα Ματωμένα Χώματα», της Διδώς Σωτηρίου, το «Νούμερο 31328» του Ηλία Βενέζη

Αριστουργήματα, όπου κυριαρχεί ο όλεθρος του πολέμου και της καταστροφής, με έντονα αντιπολεμικά και για αντιηρωικά μηνύματα.

«Η Γαλήνη» του Ηλία Βενέζη, η «Αργώ» του Γεώργου Θεοτοκά, «Τα Παιδιά της Νιόβης» του Τάσου Αθανασιάδη

Οι δυσκολίες ενσωμάτωσης των καταρρακωμένων από τις κακουχίες προσφύγων, οι οποίοι αντιμετώπισαν ταυτόχρονα την άρνηση και το ρατσισμό των ντόπιων αδελφών τους αποδίδονται παραστατικά. Ενώ, στο τετράτομο έργο του Τα Παιδιά της Νιόβης, ο Τάσος Αθανασιάδης καταπιάνεται να εξιστορήσει τη ζωή του Μικρασιατικού Ελληνισμού υπό την τουρκική κυριαρχία ως τους διωγμούς μετά την αποχώρηση του ελληνικού στρατού, στην συνέχεια την περιπέτεια της προσφυγιάς, τη συμβολή των προσφύγων στην οικονομική ζωή, τα γράμματα, τις τέχνες.